Τέλος και στην παραγωγή "Ηρώων Πολυτεχνείου"

Του Γιώργου Κράλογλου

Στην ελληνική Μπανανία όπου οι πρωθυπουργικές δικτατορίες της μεταπολίτευσης διορίζουν ακόμη και βουλευτές, τα φαινόμενα ανταγωνισμού και με τις στρατιωτικές δικτατορίες είναι η φυσική συνέπεια. Κορυφαία δε περίπτωση του φαινομένου είναι και η παραγωγή «Ηρώων Πολυτεχνείου».

Η γνωστή φάμπρικα που ξεκίνησε στην μεταπολίτευση και συμπεριέλαβε στα «προϊόντα παραγωγής της» την κατασκευή ηρώων... τύπου Πολυτεχνείου μαζί με την παραγωγή συνδικαλιστών, αρχηγών συντεχνιών, συμβούλων υπουργών και άλλων παραγόντων του κομματικού μηχανισμού.

Η φάμπρικα που λειτούργησε σε πλήρη δυναμικότητα την πρώτη εικοσαετία του ΠΑΣΟΚ, είναι και η βασική αιτία του ευτελισμού τόσο της ιδέας όσο και των εμπνευστών και των πραγματικών αντιστασιακών της κατάληψης και εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατά την στρατιωτική δικτατορία.

Άλλη αιτία που λειτούργησε παράλληλα με την παραγωγή ηρώων ήταν δυστυχώς η εύκολη αναρρίχηση και η ραγδαία πολιτική εξέλιξη αντιστασιακών του Πολυτεχνείου αδιακρίτως του μεγέθους συμμετοχής τους στην συγκεκριμένη εξέγερση.

Γιατί όσο και αν μπορεί να θεωρηθεί λογική μια κάποια πορεία των αντιστασιακών κάθε κοινωνικής εξέγερσης στην πολιτική ζωή, έπρεπε να έχουμε υπόψη μας ότι στην Ελληνική Μπανανία της υπερβολής και της «τσάμπα μαγκιάς» είναι εύκολο να μετατραπεί η λογική αυτή εύνοια σε τρόπο ζωής αποδεκτό και επιβραβευμένο μάλιστα από την κοινωνία.

Από εκεί και πέρα η συνέχεια και οι συνέπειές της ήταν εντελώς αναμενόμενη για την σημερινή Ελλάδα.

Από τους πραγματικά αντιστασιακούς φθάσαμε στους «γιαλαντζί» ήρωες με τις ομαδούλες και την βοήθεια των αναρχικών της κακιάς ώρας που καθοδηγούν τις καταλήψεις ενώ γνωρίζουν πολύ καλά τα αδιέξοδα των «κινητοποιήσεών» τους όπως γνωρίζουν και ότι δεν πρόκειται να ανατρέψουν μια οικονομική κατάσταση που έχει ξεφύγει από τα χέρια και της κυβέρνησης και των πολιτικών και έχει περάσει στα χέρια των δανειστών.

Οι ήρωες όμως της «αρπαχτής» δεν έχουν λόγο να μην σπρώξουν τα πράγματα ακόμη και στο αδιέξοδο όταν κανείς στην Μπανανία δεν τους αποκλείει από μια πολιτική σταδιοδρομία ακόμη και στις επόμενες εκλογές.

Έτσι ενώ, για παράδειγμα, οι καταλήψεις των λιμανιών από ναυτικούς, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες και άλλους όπως και οι καταλήψεις, των γραφείων της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ και άλλων ΔΕΚΟ μπορεί να μην οδήγησαν πουθενά, οι επικεφαλής των συντεχνιών μπορεί να βρεθούν σε δρόμο με πολιτικό μέλλον.

Συνεπώς οι επικεφαλής των εξεγέρσεων και των καταλήψεων έχουν κάθε λόγο να οραματίζονται πολιτικές σταδιοδρομίες και επάγγελμα πολιτικού, μιας και στην Ελληνική Μπανανία τα προσόντα του καταληψία είναι αρκετά για μπεις στη Βουλή έστω. Πτυχία, γνώσεις και προϋπηρεσίες είναι επουσιώδη προσόντα.

Απόδειξη και οι σημερινοί Βουλευτές που ήταν πρώην επικεφαλής συντεχνιών που κατέβαζαν τους διακόπτες της ΔΕΗ, που ξεβράκωναν στον δρόμο ιδιώτες λεωφορειούχους, που έκλειναν δρόμους για ημέρες, που έκλειναν Τράπεζες για εβδομάδα, που κατέβαζαν στους δρόμους καθημερινά τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα ακόμη και για συμπαράσταση στους Σαντινίστας... που είναι τόσοι ώστε να αρκούν για ένα δικό τους κόμμα.

Όταν λοιπόν στον Ελληνάρα της «τσάμπα μαγκιάς» και της «αρπαχτής» (όπως τον έχει χαρακτηρίσει μέσα στην Βουλή και ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης) περνάς το μήνυμα ότι έτσι και τα κάνεις μπάχαλο βοηθάς την αντιπολίτευση και άρα έχεις εξασφαλισμένη μια θέση ακόμη και στο κοινοβούλιο γιατί να μην φθάσει εκεί που έχουμε φθάσει σήμερα.

Ασφαλώς με όσα γράφω δεν υπονοώ ότι πρέπει να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις και οι αντιδράσεις του πολίτη και ιδίως του μισθωτού και του συνταξιούχου που κυριολεκτικά σφαγιάζεται από την κυβέρνηση (γιατί τα συγκεκριμένα μέτρα τα προτείνει η κυβέρνηση στην Τρόικα και όχι η Τρόικα στην κυβέρνηση).

Οι κινητοποιήσεις των κοινωνικών ομάδων είναι και αυτονόητες και επιβάλλονται μπροστά στις απαράδεκτες αυθαιρεσίες της ανίκανης κυβέρνησης.

Όμως δεν είναι αντίσταση η αλητεία στα Σχολεία από κάποια μαστουρωμένα φασιστόμουτρα που καταστρέφουν την περιουσία του Σχολείου ζητώντας από όλο τον λαό να την πληρώσει.

Δεν είναι αντίσταση η κατάληψη γραφείων και υπουργείων με σταυροπόδι στον καναπέ των υπουργών και σηκωμένη την μπουνιά όταν εμφανίζονται στην πόρτα οι τηλεοράσεις...

Δεν είναι αντίσταση η φθορά της κρατικής περιουσίας.

Δεν είναι αντίσταση η κατάληψη των σκουπιδότοπων και η βρωμιά στην Αθήνα όταν είναι γνωστό ότι λεφτά δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να υπάρξουν αν δεν αποφασίσουν (δυστυχώς) να μας ελεήσουν οι δανειστές.

Αντίσταση στην κατάσταση που είναι η χώρα είναι παραμένει μόνο η καθολική απεργία όσο και αν πονάει τις άλλες κοινωνικές ομάδες. Είναι η διαμαρτυρία στους δρόμους έστω και με συγκρούσεις με την αστυνομία.

Για να φανεί όμως το πραγματικό μέγεθος της αντίστασης πρέπει να απομονώνεται η μαστουρωμένη αλητεία που τα κανάλια τους αποκαλούν ακόμη νεαρά άτομα ή γνωστούς αγνώστους.

Εάν απομονωθούν αυτοί που εξευτέλισαν την έννοια κατάληψη και αντίσταση ( την πραγματική έννοια που είχαν δώσει οι φοιτητές του Πολυτεχνείου στην στρατιωτική δικτατορία) μαζί με την αλητεία που απορροφά την δημοσιότητα των κινητοποιήσεων τότε μόνο θα απομακρυνθεί η σκοπιμότητα που κρύβει η κάθε πολιτική φάμπρικα παραγωγής ηρώων τύπου Πολυτεχνείου.

george.kraloglou@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr