Πριν από λίγες μέρες έγινε γνωστό το σχέδιο «Eureka» που επεξεργάστηκαν στενοί συνεργάτες της Άνγκελα Μέρκελ. Σε γενικές γραμμές το σχέδιο έτυχε θετικής αποδοχής από τα στελέχη του χρηματοοικονομικού κλάδου και χαρακτηρίστηκε ως άρτιο και υλοποιήσιμο, παρά τις όποιες αντιρρήσεις και τις νομικές ελλείψεις που πιθανότατα έχει το σχέδιο αυτό. Υπήρξαν βέβαια και αντιδράσεις από μερίδα πολιτικών.Κατά τη γνώμη μου, αυτό που έπρεπε να μας προβληματίζει δεν είναι μόνο αν το πρόγραμμα είναι σωστό ή λάθος, αν πρέπει να εφαρμοστεί από ξένους και όχι από Έλληνες, αλλά το γιατί ένα παρόμοιο σχέδιο δεν έχει κατατεθεί από Έλληνες. Δηλαδή γιατί «ανακάλυψαν» τη λύση οι ξένοι και όχι οι Έλληνες; Πώς οι Γερμανοί κατάφεραν να καταθέσουν μία ολοκληρωμένη πρόταση που άμεσα θα μπορεί, όπως υποστηρίζουν, να μειώσει το χρέος και να φέρει ανάπτυξη, ενώ αντίστοιχη πρόταση δεν έχει κατατεθεί μέχρι σήμερα, ούτε από το ελληνικό κοινοβούλιο, ούτε από την πανεπιστημιακή κοινότητα, ούτε από τα τμήματα μελετών των μεγάλων τραπεζών.
Η χώρα έχει κορυφαίους καθηγητές, οι οποίοι συχνά αναλαμβάνουν και κυβερνητικές θέσεις. Αναγνωρίζονται από τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Είναι μέρος του ευρύτερου πολιτικού προσωπικού της χώρας. Προσκαλούνται και συμμετέχουν σε τηλεοπτικές εκπομπές ακόμη και σε θέματα, που δεν έχουν συγγραφικό έργο ή εργασιακές εμπειρίες. Παράλληλα, καθηγητές έλαβαν μέσω ερευνητικών προγραμμάτων εκατομμύρια ευρώ τα προηγούμενα χρόνια και οφείλουν να μας ενημερώσουν για τα αποτελέσματα. Τι συμπεράσματα έχουν βγει από τις δεκάδες μελέτες που έκαναν οι πανεπιστημιακοί με κοινοτικά και όχι μόνο κεφάλαια; Πόσο βοήθησαν αυτόν τον τόπο, τα ερευνητικά τους προγράμματα; Προκαλεί επίσης μεγάλη εντύπωση γιατί ο ΣΕΒ και η Ελληνική Ένωση Τραπεζών (ΕΕΤ) ανέθεσαν στην McKinsey την μελέτη για έξοδο της χώρας από την κρίση και δεν την ανέθεσαν σε κάποιο πανεπιστήμιο ή σε μία ομάδα καθηγητών από διάφορα πανεπιστήμια. Μέλη της διοίκησης της ΕΕΤ είναι κορυφαίοι πανεπιστημιακοί του τόπου, οι οποίοι λαμβάνουν θέσεις με υψηλές αμοιβές σε τράπεζες. Αυτοί γιατί δεν έχουν επεξεργαστεί κάποιο σχέδιο για τη σωτηρία της χώρας;
Εξαίρεση αποτελεί και πρέπει να τονιστεί και να αναγνωριστεί η προσπάθεια και η τελική πρόταση που είχαν καταθέσει τα πέντε μεγάλα επιμελητήρια της χώρας σε συνεργασία με τον ΙΟΒΕ, η οποία ήταν επίσης ολοκληρωμένη αλλά με πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Όλοι σήμερα μιλούν για τον πλούτο της χώρας.
Εδώ και δύο χρόνια που ξέσπασε η κρίση, έχουν ειπωθεί πολλά για την ακίνητη περιουσία του δημοσίου, αλλά δεν έχει προχωρήσει ούτε η αποτίμησή της και η καταγραφή της ώστε να γίνει και η αξιοποίησή της. Τεράστιες εκτάσεις παραμένουν αναξιοποίητες. Πολύ μελάνι έχει χυθεί για την αξιοποίηση της έκτασης του ελληνικού. Πόσο αποτιμάται άραγε η παραθαλάσσια έκταση που κατέχει το ελληνικό δημόσιο από το Σούνιο έως τον Άλιμο; Πόσο αξίζουν λιμάνια, αεροδρόμια και κτίρια για παράδειγμα; Γιατί δεν έχει αναλάβει ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα την πρωτοβουλία εκπόνησης μίας μελέτης που θα μπορέσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση; Γιατί η Κυβέρνηση μένει στις επιταγές της τρόικας και δεν κάνει πράξη αυτά που έχει υποσχεθεί μήνες τώρα, ήτοι την αξιοποίηση της περιουσίας του κράτους;
Οφείλουμε όλοι να εργαστούμε για το κοινό καλό. Οφείλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι να δουλέψουν περισσότερο για να γίνει ξανά η οικονομία και το χρέος της χώρας βιώσιμο. Πρέπει οι πολιτικοί να ασχοληθούν περισσότερο με την επίλυση των προβλημάτων και λιγότερο με το πολιτικό τους μέλλον. Πρέπει ο ιδιωτικός τομέας να απαιτήσει να γίνουν μεταρρυθμίσεις και να συμβάλει και αυτός με τις γνώσεις που έχει. Πρέπει όμως κυρίως η κυβέρνηση να παράξει τη γραφειοκρατία που στέκεται τροχοπέδη στην πρόοδο του τόπου και να επιταχύνει τις προσπάθειες για έξοδο από την κρίση.
* Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι Πρόεδρος ΣΜΕΧΑ, Πρόεδρος NUNTIUS ΑΧΕΠΕΥ, Μέλος Δ.Σ. ΕΒΕΑ
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου