Του Ηλία Γ.
Μπέλλου
Την εντύπωση ότι
κορυφαία ονόματα του ελληνικού εφοπλισμού σαρώνουν τις αγορές μεταχειρισμένων
υπερ-δεξαμενόπλοιων αφήνουν τα deals που έχουν κλείσει τις τελευταίες ημέρες.
Οι αποφάσεις αυτές μαρτυρούν πως
οι σημερινές αγορές αντιμετωπίζονται από τους επιχειρηματίες που έχουν την
οικονομική επιφάνεια να κινηθούν επιθετικά ως αγοραστικές ευκαιρίες. Και αυτό διότι
οι τιμές των ηλικίας έως και 10 ετών υπερ-δεξαμενόπλοιων ή όπως είναι γνωστά
στην αγορά, των VLCC (very large crude carriers), έχουν υποχωρήσει σε επίπεδα κοντά στο ένα τρίτο της αξίας μιας
παραγγελίας για νεότευκτο στα ναυπηγεία. Παράλληλα δε, κινούνται πολύ κοντά
πλέον στην αξία τους σε παλιοσίδερα παρά το γεγονός ότι οι ηλικίες αυτές δεν
θεωρούνται ιδιαίτερα μεγάλες.Τα ονόματα των εφοπλιστών που εμπλέκονται στις κινήσεις αυτές είναι ιδιαίτερα σοβαρά: Μεταχειρισμένα VLCC αγοράζουν αυτή την εποχή η Centrofin Management συμφερόντων Δημήτρη Προκοπίου, ο Όμιλος Εμπειρίκου, η Polembros Shipping των αδελφών Σπύρου και Αδαμάντιου Πολέμη και η Eastern Mediterranean Maritime, του Θανάση Μαρτίνου. Πρόσφατα η Centrofin φέρεται να αγόρασε τα ναυπήγησης 2000 αδελφά δεξαμενόπλοια Saga Julie και Saga Agnes χωρητικότητας 299.089 τόνων, ενώ τελευταία η Eastern Mediterranean δρομολογεί την αγορά του VLCC, Sky Wing, ναυπήγησης του 2002.
Αποτιμήσεις
Η τρέχουσα τιμή για πλοία με αυτό το προφίλ χαρακτηριστικών εκτιμάται από διακεκριμένους ναυλομεσιτικούς οίκους όπως οι Clarkson’s, Galbraith’s, Gibson και VesselsValue.com κυμαίνεται περί τα 34 εκατομμύρια δολάρια και ανεβαίνει ανάλογα με την ποιότητα τους και ειδικά το ναυπηγείο κατασκευής τους. Έτσι οι επιχειρηματίες βλέπουν την ευκαιρία να αγοράσουν ποιοτικό τονάζ σε distressed τιμές από ναυτιλιακές που αντιμετωπίζουν προφανώς προβλήματα ή αποσύρονται από τον κλάδο. Και αυτά όλα εξαιτίας της σημαντικότατης πτώσης των ημερήσιων εσόδων για τα πλοία αυτά τα τελευταία χρόνια, από επίπεδα της τάξης των 100.000 δολαρίων πριν την κρίση του 2008 κοντα στα 10.000 πρόσφατα ενώ έχουν κινηθεί και χαμηλότερα.
«Παλιοσίδερα»
Ορισμένοι αναλυτές μάλιστα θεωρούν τις τρέχουσες αγοραίες τιμές για αυτά τα πλοία ως συμφέρουσες ακόμα και εάν το πλοιο δεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα αφού εκτιμούν ότι μπορεί σε δύο χρόνια, εφόσον οι αγορές ανακάμψουν, να δοθεί με σημαντική υπεραξία. Άλλωστε οι τρέχουσες τιμές scrap, η πώλησή τους δηλαδή για παλιοσίδερα κυμαίνεται κοντά στα 20 εκατομμύρια δολάρια (ποσό που μπορεί να φαντάζει μεγάλο, όπως όμως είναι μεγάλο και το μέγεθος αυτών των πλοίων και η ανάγκη για χάλυβα). Γεγονός που μεταφράζεται σε μικρό υπερτίμημα για πλοία που μπορούν να δουλέψουν καλά για πολλά χρόνια ακόμη και να μεταπωληθούν σε σημαντικά υψηλότερες τιμές μεσοπρόθεσμα.
Το «στοίχημα»
Αγοράζουν λοιπόν χαμηλά οι έχοντες μετρητά έμπειροι εφοπλιστές ή βάζουν ένα στοίχημα δύσκολο να κερδηθεί; Ο χρόνος θα δείξει, Θα πρέπει όμως να θυμάται κανείς ότι στην ποντοπόρο ναυτιλία αυτή η «αντικυκλική» στρατηγική της επέκτασης μιας επιχείρησης όταν ναύλοι και αξίες έιναι σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα έχει δημιουργήσει μεγάλες περιουσίες πολλές φορές κατά το παρελθόν. Για την ώρα πάντως το στοίχημα παραμένει ανοιχτό. Αυτό πιστεύει η Jefferies που στην τακτική έκθεση Jefferies Shipping Quarterly υπογραμμίζει πως το επόμενο 12μηνο οι τιμές στα δεξαμενόπλοια θα συνεχίσουν να υποχωρούν οδηγώντας σε πωλήσεις περιουσιακών στοιχειών των ναυτιλιακών και σε αναδιαρθρώσεις υποχρεώσεων και, πιθανώς, λουκέτα.
Ο συνδυασμός της υπερπροσφοράς μεταφορικής δυναμικότητας, δηλαδή πλοίων που παραγγέλθηκαν στα χρυσά χρόνια και παραδίδονται τώρα, η διοχέτευση πετρελαίου που ήταν αποθηκευμένο σε στρατηγικά αποθέματα και η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση αποτελεί εκρηκτικό μίγμα για την ναυλαγορά των τάνκερ.
Ο καιρός θα δείξει. Για την ώρα πάντως συνεχίζουν και επενδύονται εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια από Έλληνες εφοπλιστές σε distressed assets.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου