Μήπως πρέπει να επέμβει η Δικαιοσύνη;

Αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα είναι αναγκαία περισσότερη Δημοκρατία και περισσότερη Δικαιοσύνη. Οι κυβερνώντες, λόγω των πιέσεων των δανειστών από ενδοτικότητα ή υποχρέωση προβαίνουν σε ενέργειες οι οποίες προσβάλλουν όχι μόνο το Πολίτευμα μας, αλλά και διασύρουν διεθνώς τη χώρα.

Φυσικά οι Νομοθέτες φρόντισαν και στο Σύνταγμα μας αλλά και στους Νόμους να προστατεύουν τη Λαϊκή Κυριαρχία που είναι ο θεμέλιος λίθος του Πολιτεύματος. Οι Εξουσίες όπως τις διαχωρίζει το Σύνταγμα μας οφείλουν να υπακούουν αλλά και να λειτουργούν υπέρ αυτής.

Σήμερα όμως συμβαίνει κάτι το πρωτοφανές. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η Κυβέρνηση κινείται σωστά βάσει της Λαϊκής Εντολής που έλαβε προ διετίας λειτουργεί και δρα εξωθεσμικά αλλά και Αντισυνταγματικά.

Το πιο απλό που θα μπορούσε να διαπιστώσει κάποιος είναι ότι ενώ πρεσβεύει το ορθόν κατά τη γνώμη της, όταν έρχεται βαρύνουσας σημασίας Νομοσχέδιο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο εκείνη δρα εκβιαστικά προς το Σώμα απειλώντας τους Βουλευτές της, ότι αν  δεν ψηφίσουν  θα χρεοκοπήσουμε.

Έγινε με το Μνημόνιο, έγινε με  το Μεσοπρόθεσμο και τον Εφαρμοστικό του Νόμο και προχθές ο Αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών είπε στους Βουλευτές ότι αν δεν ψηφίσουν το Άρθρο 37 του Πολυνομοσχεδίου που είναι προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της 6ης δόσης θα χρεοκοπήσουμε.

Αυτό αντιβαίνει σαφώς στο άρθρο 60 παρ.1 του Συντάγματος που προβλέπει ότι οι Βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση, καθώς η Κυβέρνηση δεν υπολογίζει τη Νομοθετική Εξουσία αλλά τη γνώμη των Πιστωτών της χώρας και τη φέρνει προ τετελεσμένων γεγονότων υπό τον εκβιασμό της χρεοκοπίας της χώρας.

Αντιβαίνει όμως και στο Άρθρο 157 του Ποινικού Κώδικα ο οποίος προβλέπει:

Άρθρο 157
Βία κατά πολιτικού σώματος ή της Κυβέρνησης

1.      Όποιος με βία ή με απειλή βίας επιβάλλει στη Βουλή ή την Κυβέρνηση ή σε μέλος τους την εκτέλεση, παράλειψη ή ανοχή πράξη που ανάγεται στα καθήκοντά τους τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών. Η ίδια ποινή επιβάλλεται αν η πράξη στρέφεται κατά αρχηγού αναγνωρισμένου κατά τον κανονισμό της Βουλής πολιτικού κόμματος.

Και η βία που σαφώς ασκείται είναι ψυχολογική - αλλά δεν παύει να είναι βία.

Επειδή ως πολίτης έχω περιορισμένες δυνατότητες-αλλά μεγάλη ανησυχία για τα τεκταινόμενα- και μπορώ άνετα να διαβληθώ από τα ίδια κέντρα και με τον ίδιο τρόπο που έχουν προκαλέσει τη κοινωνική αναταραχή και στρέφουν την μία κοινωνική ομάδα κατά της άλλης καλώ τη Δικαιοσύνη αν και εφόσον υπάρχει βασιμότητα στο σκεπτικό που προανέφερα  να επιληφθεί όπως ακριβώς δικαιούται αλλά και οφείλει εκ του Συντάγματος αυτεπαγγέλτως.

Μη λησμονείτε, ότι όλοι ορκιστήκαμε - σε κάποια φάση της ζωής μας - να προστατεύουμε τη Χώρα, το Σύνταγμα και τους Νόμους.